Met veel zorg en spaarzaamheid leende Truus jaren geleden 20.000 euro aan haar kind, in de hoop een grote wens te helpen vervullen.
De bedoeling van de lening was om haar kind te helpen bij de aankoop van een huis, iets wat voor Truus van essentieel belang was, gezien het idee dat haar kind een eigen thuis zou hebben haar gelukkig maakte.
Echter, nu, na verloop van tijd, voelt Truus zich bedroefd en teleurgesteld omdat haar kind de afgesproken terugbetalingen grotendeels niet nakomt, terwijl ze wel luxueuze vakanties maakt.
Het geld dat ze zo zorgvuldig had gespaard, was niet zomaar bijeengebracht, maar het resultaat van hard werken en opofferingen over vele jaren.
Toen haar kind haar om financiële hulp vroeg voor de aankoop van een huis, aarzelde Truus geen moment, wetende hoe uitdagend het is om tegenwoordig een hypotheek te krijgen, en wilde ze haar kind een solide start geven.
Volgens de afspraak zouden de geleende bedragen in maandelijkse termijnen van duizend euro worden terugbetaald,
De afgesproken duizend euro leek in eerste instantie netjes te worden terugbetaald. Maar al snel bleef het stil, zonder verdere betalingen, telefoontjes of bezoekjes.
Zorgen werd gemengd met verwarring toen Truus haar kind niet kon bereiken en begon na te denken over mogelijke financiële problemen.
De schok kwam toen Truus hoorde dat haar kind op een exotische vakantie van vijfduizend euro ging, terwijl er nog een schuld van 19.000 euro openstond.
Waarom had haar kind deze reis gemaakt zonder de openstaande schuld te bespreken met Truus, die zich nu afvroeg of haar zorgvuldig gespaarde geld als een gift werd beschouwd.
Er was een diepe teleurstelling bij haar. De betalingen bleven uit en er was afstand ontstaan, wat pijnlijk was gezien hun ooit hechte relatie.
Truus vroeg zich af wat er mis kon zijn gegaan. Was het haar kind te veel verwenning? Ontbrak het aan dankbaarheid? Had ze ergens een fout gemaakt?
Truus stond voor een ingewikkelde keuze. Ze kon haar kind ermee confronteren en aandringen op hervatting van de aflossingen, maar ze vreesde de mogelijke consequenties.
Wat als dit zou leiden tot volledige breuk van het contact? En wat als haar kind boos zou worden en haar beschuldigen van bemoeizucht?
Ze wilde haar kind niet verliezen, maar zomaar 20.000 euro afschrijven was ook geen optie. Dit bedrag was haar financiële buffer voor later, en nu voelde ze zich onzeker over haar toekomst.
Er wordt ingegaan op het dilemma waar Truus zich in bevindt, bekend bij vele ouders. Hoe ver zijn ze bereid te gaan om hun kind te ondersteunen en wat als die steun niet wordt gewaardeerd of zelfs misbruikt?
De focus ligt op het belang van vertrouwen in elke relatie. Maar wat als dat vertrouwen wordt beschaamd? Moet Truus vasthouden aan de overeengekomen afspraken en de uitstaande lening opeisen, of is het beter om dit los te laten om de relatie met haar kind te behouden?
1. De eerste maand aflossing ging goed daarna kwam er niets meer. 2. Haar dochter lost niets meer af maar gaat wel op luxe reisjes. 3. Afbetalingen vinden niet plaats, wel vakanties van duizendere euro’s. 4. Truus weet niet meer wat ze moet doen. 5. Geen terugbetalingen meer, geen bezoekjes, geen telefoontjes…
