Er is sprake van dagelijkse worsteling voor Roos, een 35-jarige alleenstaande moeder, om de financiële eindjes aan elkaar te knopen, een uitdaging die zeker niet gemakkelijk is.
Ondanks haar parttime baan verdient ze net genoeg om de rekeningen te betalen en voor haar kinderen te zorgen.
Dit jaar heeft de school van haar kinderen een uitstapje gepland: haar zoon gaat naar een pretpark en haar dochter naar een natuurgebied.
De kosten? Vijftig euro per kind. Voor veel ouders lijkt dit bedrag geen probleem, maar voor Roos is het een behoorlijke uitgave.
In haar strakke budget is er nauwelijks ruimte voor extra’s zoals schoolreisjes. Ze herinnert zich nog de blijdschap van haar kinderen toen ze over het uitje hoorden, maar nu worstelt ze met de gedachte dat ze hen opnieuw moet teleurstellen.
Roos doet haar uiterste best om haar kinderen te voorzien van wat ze nodig hebben, maar momenten zoals deze zorgen voor onzekerheid bij haar.
Met gedachten of anderen zal haar oordeel anders wijzigen omdat ze niet in staat is om de kosten te dekken.
De eenzaamheid wordt vaak gevoeld, ondanks dat ze weet dat er andere ouders in dezelfde situatie zitten. Roos wil niet dat haar kinderen het gevoel hebben dat ze iets missen, maar de realiteit van de financiën is onvermijdelijk.
Het idee om te vragen om gespreide betalingen of hulp wordt overwogen, maar de schaamte houdt haar tegen. Ze wil niet dat anderen denken dat ze het niet aankan.
Roos denkt dat mensen snel oordelen. Waarom werkt ze niet meer uren? Waarom spaart ze niet beter? De strijd die ze elke maand moet voeren om rond te komen, wordt door anderen niet gezien.
De zorgen die haar ’s nachts wakker houden, zijn voor anderen misschien onzichtbaar, maar voor haar zijn ze dagelijkse realiteit.
Voor haar is geld niet het enige belangrijke, maar ook haar gevoel van waardigheid. Het niet kunnen bieden van wat anderen vanzelfsprekend vinden, geeft haar een extra last.
Roos zit aan de keukentafel te piekeren over hoe ze haar kinderen moet vertellen dat er te weinig geld is voor het schoolreisje.
Ze wil haar kinderen niet belasten met de financiële zorgen van het gezin, maar ze kan ook niet de waarheid verbergen.
Voor haar zijn juist dit soort momenten het moeilijkst; het niet kunnen waarmaken van de wensen van haar kinderen drukt zwaar op haar gemoed.
Roos blijft zoeken naar oplossingen. Misschien moet ze over haar schaamte heen stappen en hulp vragen, hoe lastig dat ook is.
In haar streven om haar kinderen te behoeden voor teleurstellingen, tracht ze op andere zaken te besparen of steun te zoeken bij vrienden en familie.
Ondanks de uitdagingen blijft Roos vastbesloten en streeft ernaar haar kinderen bij te brengen dat liefde en veerkracht de krachtigste hulpmiddelen zijn in moeilijke tijden.
Ondanks de zware strijd houdt Roos hoop dat ze een manier zal vinden om haar kinderen gelijke kansen te bieden als hun leeftijdsgenoten.
Ze wenst hen waardevolle levenslessen bij te brengen, waarbij ze benadrukt dat doorzettingsvermogen en hoop cruciaal zijn voor succes, ondanks mogelijke oneerlijkheid in het leven.
Volhardend in haar streven, blijft ze vechten om de dromen van haar kinderen te verwezenlijken, zelfs al is het slechts voor een enkele dag.
1. Ze wil koste wat het kost vermijden dat haar kinderen teleurgesteld worden.
2. Het niet kunnen vervullen van de wensen van haar kids weegt zwaar op haar gemoed.
3. Ze wil haar kinderen niet belasten met de financiële zorgen.
4. Ze vraagt zich af of andere ouders haar zullen beoordelen…
5. Een gevoel van wanhoop en schaamte…
3.
