Een 38-jarige moeder genaamd Els, kreeg recentelijk veel reacties nadat ze haar kind een kus op de mond gaf. Wat voor haar een gewoon en liefdevol gebaar was, werd door anderen als ongepast beschouwd.
Dit zorgde ervoor dat ze nadacht over de diverse manieren waarop ouders genegenheid tonen en hoe anderen daarop reageren.
In een eerlijk gesprek legt Els uit: “Het was iets waar ik niet eens rekening mee hield. Mijn kind kwam naar me toe, ik boog voorover en gaf een kus. Zoals ik dat altijd doe.”
“Maar toen ik om me heen keek, zag ik de reacties. Sommige mensen keken weg, anderen fronsten hun wenkbrauwen. Ik kreeg zelfs later van een paar vrienden te horen dat ze het ongemakkelijk vonden.”
Dit was een verrassing voor Els, aangezien ze is opgegroeid in een gezin waar fysieke genegenheid normaal was.
“Ik kan me niet anders herinneren dan dat mijn ouders, zelfs tot op latere leeftijd, mij en”
Ze vertelt: “Mijn broers kusten. Op de mond, op de wang, het maakte niet uit. Voor ons was dat normaal.”
Toen ze merkte dat niet iedereen in haar omgeving er zo over dacht, besefte Els: “Liefde tonen was niet iets om bij na te denken. Het was gewoon wie wij waren als gezin.”
De reacties van mensen maakten haar bewust van verschillende opvattingen over hoe ouders liefde aan hun kinderen tonen, vooral als het gaat om lichamelijke uitingen zoals een kus op de mond.
Els had te maken met praktische bezwaren van sommige mensen: “Er waren zelfs mensen die zeiden dat het ‘niet hygiënisch’ was of dat het ‘ongezond’ zou zijn voor mijn kind. Dat vond ik vreemd,” zegt ze met enige verwarring.
“Als haar moeder zorg ik voor haar, ik houd van haar. Waarom zou een kus op de mond ineens iets verkeerds zijn?”
De negatieve reacties brachten haar aan het twijfelen, en Els begon zich af te vragen waarom haar onschuldige gebaar zulke sterke reacties opriep.
Inzicht kreeg ze toen dat wat voor haar normaal is, voor anderen mogelijk oncomfortabel kan zijn. Ze erkent: “Het besef van culturele verschillen is belangrijk.”
“In bepaalde culturen is dit gebruikelijk, terwijl het in andere wordt vermeden. Maar ik was verbaasd over de sterke reacties van mensen in mijn omgeving.”
Tijdens dialogen met vrienden kwam naar voren dat zij de handeling als “ongepast” beschouwden. “Ze gaven aan het ongemakkelijk te vinden omdat het ‘niet gepast’ is.”
“Maar wat betekent dat eigenlijk? Wie heeft het recht om te bepalen hoe je genegenheid toont aan je kind?”
“Mijn kind voelt zich veilig en geliefd als we dicht bij elkaar zijn. Waarom zou ik haar dat ontzeggen vanwege de opinie van anderen?”
Na onderzoek besloot Els meer te leren over het onderwerp en ontdekte ze dat de meningen over dit onderwerp sterk uiteenlopen.
In de ogen van sommige ouders is het een normale uiting van liefde, terwijl het door anderen met name als kinderen ouder worden ongepast wordt beschouwd.
Deskundigen wijzen er zelfs op voorzichtig te zijn met zulke uitingen, aangezien het verwarrend kan zijn voor kinderen in hun relaties tot anderen.
“Ik begrijp dat het goed bedoeld is en dat men me wil laten nadenken over de impact van mijn acties,” bekent Els.
“Maar ik ken mijn kind uiteindelijk het beste. Ik weet wat voor haar werkt en waar zij zich prettig bij voelt.”
Met een glimlach vertelt ze dat haar dochter nog steeds dagelijks naar haar toekomt voor die kus. “Voor mij zegt dat genoeg.”
Ondanks de kritiek die ze ontvangt, wordt Els vooral verrast door de snelheid waarmee mensen conclusies trekken over persoonlijke opvoedingskeuzes. Vol vertrouwen zegt ze: “Ik zou zelf nooit iemand vertellen hoe ze hun kind moeten opvoeden.”
“Wat voor de een werkt, werkt misschien niet voor de ander. Maar ik geloof sterk dat je als ouder moet doen wat voor jou en je kind goed voelt. Als dat betekent dat wij elkaar een kus op de mond geven, dan is dat zo.”
Els heeft besloten zich niet te laten beïnvloeden door de kritiek die de situatie heeft veroorzaakt. Vastberaden zegt ze: “Het is niet aan anderen om te bepalen hoe ik mijn kind liefde toon.”
“Mijn kind weet dat ze geliefd is, en dat is voor mij het belangrijkste. Mensen mogen vinden wat ze willen, maar ik kies ervoor om trouw te blijven aan wat voor ons werkt.”
Deze ervaring heeft Els bewuster gemaakt van haar eigen opvoedingsstijl en heeft haar vertrouwen in haar intuïtie versterkt. Ze concludeert met een glimlach: “Ouderschap is geen eenheidsworst. En dat is oké.”
1. Sommige menen hadden praktische bezwaren tegen een kus op de mond.
2. Zo zijn er velen die met hun wenkbrauwen fronsen.
3. Els vertelt wat voor commentaar ze allemaal krijgt.
4. Het commentaar van velen slaat volgens haar nergens op.
5. De reacties brengen Els behoorlijk in verwarring.
