John de Bever, een bekende zanger, vormt al vijftien jaar met zijn echtgenoot Kees een onafscheidelijk duo, zowel privé als professioneel.
Ernstige gehoorproblemen teisteren De Bever, wat tien jaar geleden werd vastgesteld. Het leven zonder Kees kan hij zich niet voorstellen.
In een openhartig gesprek met Story deelt John zijn ervaringen met gehoorverlies. Hij maakt gebruik van een gehoorapparaat, maar vindt het niet altijd effectief, vooral in lawaaierige omgevingen waar hij slechts geroezemoes hoort.
Het gebeurt vaak dat hij het apparaat uitzet, soms zonder dat anderen het merken. De zanger betreurt zijn doofheid, vooral omdat deze lijkt te verergeren.
“Heel vaak doe ik het apparaatje ook uit. Mensen hebben dat niet altijd in de gaten, maar ik hoor dan echt niet wat er verteld wordt. Voor mijn omgeving is dat geloof ik meer een probleem dan voor mij.”
De zanger betreurt zijn doofheid ten zeerste. ‘Het lijkt ook steeds erger te worden. Het wordt in elk geval niet beter.’
De zanger mijmert ook over het ouder worden en zijn realistische kijk op het leven. Hij benadrukt het belang van het waarderen van elke dag, omdat het leven op elk moment kan eindigen, wat hem aanzet tot het maximaliseren van zijn leven.
John, die openstaat voor de eindigheid van het leven, heeft echter geen concrete plannen voor zijn uitvaart gemaakt, maar vertrouwt erop dat Kees zijn wensen kent.
Uitgesproken is zijn wens om eerder dan Kees te overlijden, gezien het leeftijdsverschil, en hoopt dat Kees na zijn heengaan nog een rijk leven zal leiden.
Hij refereert aan André van Duin en zijn jongere partner Martin als illustratie van de onvoorspelbaarheid van het leven.
John wenst voor Kees na zijn heengaan verdriet, maar ook vervulling, en zegt: ‘Dat gun ik hem. Natuurlijk zal er verdriet zijn, maar ik wil dat hij wel een fijn leven gaat leiden.”
