Recentelijk heeft Emma Flint (32) haar ervaring gedeeld over het ontdekken van haar abroseksualiteit, een identiteit die ze pas op haar 30e volledig accepteerde.
In een openhartige bijdrage deelt ze haar ervaringen over de uitdagende reacties die ze kreeg van vrienden en hoe dit haar leven beïnvloedde.
Abroseksualiteit is een relatief onbekende seksuele identiteit die schommelt en evolueert, en voor Emma was dit lange tijd een onbekend gebied.
Het ontdekken van deze identiteit bracht haar begrip, maar leidde ook tot pijnlijke reacties van mensen in haar omgeving. Toen Emma voor het eerst openlijk sprak over haar abroseksualiteit, werd ze geconfronteerd met onbegrip.
“Het moment van beslissing, wanneer was dat eigenlijk? Is het werkelijk een label? Mijn steun heb je, maar ik vind het nogal vreemd,” deelt ze mee.
Alhoewel zij steun kreeg van haar vrienden, voelden de reacties voor haar als een vorm van afwijzing. Dit resulteerde uiteindelijk in verbroken vriendschappen, wat Emma motiveerde om trouw te blijven aan haar ware identiteit, zelfs als dit betekende dat bepaalde mensen uit haar leven zouden verdwijnen.
In haar jeugd in de jaren negentig kwam Emma in aanraking met termen als homo, lesbisch en hetero, terwijl alles wat daarbuiten viel vaak niet serieus werd genomen.
De gedachte dat seksualiteit veranderlijk kan zijn, was in die periode nauwelijks onderwerp van gesprek. Pas nadat zij op Instagram een bericht van LGBTQ+-activist Zoe Stoller tegenkwam, ontdekte Emma dat er een term was die het gevoel beschreef.
Abroseksualiteit werd beschreven door een persoon die haar ervaringen deelde.
“Emma herinnert zich: ‘Het voelde als een licht dat aanging. Eindelijk had ik een woord voor wat ik al jaren voelde.'”
Abroseksualiteit impliceert dat iemands seksuele identiteit flexibel kan zijn. Voor Emma resulteerde dit in wisselende aantrekking tot zowel vrouwen als mannen.
Dit leidde tot verwarrende situaties, niet alleen voor haarzelf, maar ook voor haar vrienden. “Je zei vorige week nog dat je lesbisch was. Hoe kan dat nu ineens anders zijn?”
De onbegripvolle reacties veroorzaakten onzekerheid bij Emma over haar identiteit. Ze begon aan haar vastberadenheid te twijfelen en haar gevoelens in twijfel te trekken.
Door de ontdekking van abroseksualiteit kon ze haar gevoelens accepteren en begrijpen dat ze legitiem waren.
Ondanks de toenemende acceptatie van diverse seksuele identiteiten in de maatschappij, blijft er veel onwetendheid bestaan over begrippen zoals abroseksualiteit.
Emma vertelt dat mensen haar vaak vragen waarom ze niet simpelweg biseksueel kan zijn. “Sommige mensen vinden dat ik me moet vastleggen op een bepaald label, zodat mijn identiteit hen niet hindert.”
Zij benadrukt dat haar veranderingen in seksuele voorkeur geen invloed hebben op haar romantische banden. “Het gaat om de persoon, niet om hun geslacht,” legt ze uit.
Ondanks het moeilijke aspect van herhaaldelijk uitleggen en verantwoorden van haar identiteit, vooral vanwege de terughoudendheid van sommigen om buiten hun eigen denkkaders te stappen.
Emma blijft vastbesloten om haar verhaal te delen en op te komen voor zichzelf, met een optimistische houding ten opzichte van de mogelijkheid van meer begrip en acceptatie.
Ze benadrukt dat seksualiteit niet in hokjes thuishoort en pleit voor de vrijheid voor iedereen om zichzelf te kunnen zijn.
1. Ze benadrukt de noodzaak voor iedereen om zichzelf te kunnen zijn.
2. Emma toont vastberadenheid in haar eigen verdediging.
3. Ze weigert zich aan een vast label te conformeren.
4. Haar omgeving stelt continu de vraag: ‘Waarom is het nu anders?’
5. Dit leidt vaak tot verwarring bij familie, vrienden en kennissen.
