Esther boos op haar ouders: ‘Ze willen mijn schulden niet betalen’

Esther, een jonge vrouw van 27 jaar, heeft te maken met toenemende schulden door online gokken.

Wat aanvankelijk begon als een onschuldige hobby, is uitgegroeid tot een uitdaging waar ze moeilijk grip op krijgt.

“Het begon als iets kleins, gewoon een paar weddenschappen voor de lol,” legt ze uit. “Maar al snel verloor ik de controle.”

“Ik bleef steeds grotere bedragen inzetten, in de hoop dat één goede gok alles zou oplossen.” In plaats daarvan zakte ze echter alleen dieper in de problemen en kwam uiteindelijk duizenden euro’s tekort.

Nu vraagt Esther haar ouders om hulp, in de hoop dat zij haar uit deze benarde situatie zullen redden. Echter, die hoop werd al snel de grond in geboord.

“Ze hebben zoveel geld dat ze mijn schulden gemakkelijk zouden kunnen afbetalen, zonder dat het hen echt zou beïnvloeden,” vertelt ze gefrustreerd.

Voor Esther voelt de afwijzing als een diep verraad, “Maar in plaats van te helpen, zeggen ze dat ik mijn eigen problemen moet oplossen.”

Haar ouders hebben altijd goed geboerd met luxe vakanties, een groot huis en dure auto’s, “Hoe kun je je eigen kind in zo’n situatie laten zitten terwijl je zelf in overvloed leeft?”

“Ze hoeven zich nergens zorgen over te maken, en toch laten ze mij aan mijn lot over,” zegt ze boos na een kil gesprek met haar ouders.

Esther voelt zich overweldigd als haar ouders benadrukken dat ze haar eigen verantwoordelijkheid moet nemen en als volwassene fouten moet rechtzetten, terwijl zij dit niet zo simpel vindt.

“Elke dag voelt als een gevecht. Ik zie die schulden voor me, terwijl zij in hun luxe leven voortgaan. Het maakt me zo boos en teleurgesteld.”

Esther ervaart dat de pijn niet alleen in de financiële kwestie zit, maar vooral in de relatie met haar ouders. Ze voelt zich verlaten en twijfelt aan hun band.

“Ze zeggen altijd dat familie het allerbelangrijkste is, maar als het erop aankomt, laten ze me vallen. Hun geld lijkt belangrijker dan ik.”

Ondanks teleurstelling probeert Esther haar situatie zelf aan te pakken. Gokapps zijn van haar telefoon verwijderd en ze overweegt professionele hulp te zoeken voor haar verslaving.

Toch blijft de last van haar schulden haar achtervolgen. “Ik wil echt veranderen en een nieuw begin maken, maar met die schulden in mijn nek is het moeilijk om vooruit te kijken.”

Wat haar het meest kwelt, is het idee dat haar ouders haar in één klap hadden kunnen helpen, maar ervoor kozen dat niet te doen.

Ze uit: “Het voelt alsof ze me laten verdrinken, terwijl ze gewoon een reddingsboei in handen hebben.”

Esther geeft niet op, ondanks haar gevoel van uitzichtloosheid. Ze zegt dat ze elke euro omdraait en zoveel mogelijk aflost.

Ze benoemt: “Maar het gaat zo langzaam. De gedachte dat mijn ouders me hadden kunnen helpen, maar dat niet wilden doen, zal ik niet snel vergeten.”

De vraag of ze haar ouders ooit kan vergeven, blijft onbeantwoord. Ze zegt: “Deze ervaring heeft een diepe wond achtergelaten. Misschien los ik mijn schulden op, maar de breuk met mijn ouders? Die zal niet zo makkelijk herstellen.”