Toen Els die ochtend vol enthousiasme naar de manege ging, merkte ze meteen dat er iets mis was. De manager vroeg haar om apart te komen voor een gesprek, dat haar verraste.
Met serieuze toon legde de manager uit dat Els niet meer mocht paardrijden. “Het spijt ons, maar we moeten je vragen om te stoppen vanwege je gewicht,” waren de woorden die haar compleet verrasten.
Verward vroeg Els om uitleg, waarop de manager antwoordde: “We willen voorkomen dat ze overbelast raken,” zei de medewerker van de manege. Deze opmerking kwam hard aan.
Hoewel Els altijd goed voor de paarden zorgde en zich bewust was van hun welzijn, dacht ze: “Alsof ik de paarden iets aandoe,” terwijl ze haar tranen probeerde te bedwingen.
Els voelde zich verslagen en probeerde andere opties voor te stellen, maar de manager hield zijn standpunt: geen uitzonderingen.
Na het gesprek bleef Els bij haar favoriete paard staan. Het besef dat ze niet meer zou rijden, maakte haar intens verdrietig. “Ze verbieden mijn grootste passie,” vertelde ze later met emotie.
Voor Els was paardrijden veel meer dan zomaar een hobby; het was een manier om tot rust te komen en vrij te voelen. Ze had gehoopt op begrip en mogelijke oplossingen, maar voelde zich niet serieus genomen.
“Ze hebben me geen kans gegeven,” verzuchtte ze gefrustreerd. Het afscheid van de manege betekende niet alleen het verlies van haar geliefde hobby, maar ook een breuk met de gemeenschap die ze lang had gekend. Plots voelden haar vrienden, met wie ze altijd reed, verder weg dan ooit.
Het besef dat er iets in de weg stond, was een harde realiteit om te accepteren.
Uitgesproken met verdriet, zei ze: “Ik snap dat ze naar de paarden moeten kijken, maar het voelt zo oneerlijk. Het voelt alsof ik als persoon niet meer meetel.”
Het gevoel van afwijzing bleef hangen. Ze wist dat het nog een lange tijd zou duren voordat ze dit verwerkt had. Els is vastberaden om ondanks het verdriet niet op te geven.
Met volle overtuiging zei ze: “Ik wil gewoon weer kunnen doen wat ik het liefste doe.” Het gemis blijft groot, maar ze hoopt ooit een manier te vinden om terug te keren naar haar passie.
1. De manege vindt haar te zwaar om te laten paardrijden….
2. Haar wereld is ingestort na de woorden van de manege!
3. Ze heeft het idee dat ze als persoon niet meer meetelt.
4. Naar eigen zeggen voelt het heel erg oneerlijk…
5. De manege wilt voorkomen dat de paarden gebukt gaan door haar gewicht.
