Els, een 38-jarige moeder, kreeg recent veel reacties nadat ze haar kind een kus op de mond gaf. Wat voor haar een normaal en liefdevol gebaar was, bleek voor anderen ongepast te zijn.
Dit heeft Els aan het denken gezet over de diversiteit van ouderlijke genegenheid en hoe deze door anderen wordt geïnterpreteerd.
In een openhartig gesprek vertelt Els: “Het was voor mij een automatisme. Mijn kind naderde me, ik boog en gaf een kus. Zo ging dat altijd.”
“Maar toen ik om me heen keek, merkte ik de reacties op. Sommigen ontweken mijn blik, anderen trokken hun wenkbrauwen op. Later vertelden een paar vrienden zelfs dat ze het ongemakkelijk vonden.”
De reacties verrasten Els. Bij haar thuis was fysieke genegenheid heel gewoon.
“Het herinneren van mijn ouders, zelfs toen ik ouder werd, die mij en mijn broers kusten, was voor ons normaal,” vertelt ze.
“Het tonen van liefde was een automatische reflex, dat was gewoon wie wij waren als gezin.” Ondanks dat Els opmerkte dat niet iedereen in haar omgeving er hetzelfde over dacht.
Reacties van anderen deden haar realiseren dat er verschillende opvattingen bestaan over hoe ouders hun liefde tonen aan hun kinderen, vooral als het gaat om fysieke genegenheid zoals een kus op de mond.
Sommige mensen hadden praktische bezwaren. “Er waren zelfs mensen die beweerden dat het ‘niet hygiënisch’ was of dat het ‘ongezond’ zou zijn voor mijn kind. Dat vond ik vreemd,” zegt Els met enige verbazing.
“Ik ben haar moeder. Ik zorg voor haar, ik houd van haar. Waarom zou een kus op de mond ineens iets verkeerds zijn?”
De negatieve reacties deden haar twijfelen, en Els begon zich af te vragen waarom haar onschuldige gebaar zoveel weerstand opriep.
Door te realiseren dat wat voor haar vanzelfsprekend is, voor anderen een bron van ongemak kan zijn, erkende ze: “Ik snap dat er culturele verschillen zijn,” zei ze.
“In sommige culturen wordt het juist als heel normaal gezien, terwijl het in andere juist vermeden wordt. Maar ik had nooit verwacht dat mensen in mijn directe omgeving er zo sterk over zouden oordelen.”
Tijdens gesprekken met haar vrienden hoorde ze dat ze het gebaar als “ongepast” ervoeren. “Ze vertelden me dat ze het ongemakkelijk vonden omdat het ‘niet hoort’.”
”Maar wat betekent dat eigenlijk? Wie bepaalt wat wel en niet hoort in de manier waarop je je kind liefde toont?”
“Mijn dochter vindt het fijn om dicht bij me te zijn. Voor haar is die kus een teken van veiligheid en liefde. Waarom zou ik haar dat moeten onthouden alleen omdat anderen het ongemakkelijk vinden?”
Els besloot zich verder te verdiepen in het onderwerp.
Er zijn diverse standpunten als het gaat om het geven van kussen op de mond.
Voor sommige ouders is het een normale uiting van genegenheid, terwijl anderen het als ongepast beschouwen, vooral naarmate kinderen ouder worden.
Zelfs bij sommige deskundigen bestaat de aanbeveling om voorzichtig te zijn met deze handeling, omdat het bij kinderen verwarrend kan werken in hun relaties met anderen.
“Ik begrijp dat mensen het goed bedoelen en me willen laten nadenken over de impact van mijn acties,” aldus Els.
“Maar uiteindelijk ken ik mijn kind het beste. Ik weet wat voor haar werkt en waar ze zich prettig bij voelt.”
Els glimlacht terwijl ze vertelt dat haar dochter nog steeds dagelijks naar haar toekomt voor die kus. “Dat zegt voor mij genoeg.”
Els constateert dat mensen snel oordelen over opvoedingskeuzes, maar ze benadrukt: “Ik zou zelf nooit iemand vertellen hoe ze hun kind moeten opvoeden,”
“Wat voor de een werkt, werkt misschien niet voor de ander. Maar ik geloof sterk dat je als ouder moet doen wat voor jou en je kind goed voelt. Als dat betekent dat wij elkaar een kus op de mond geven, dan is dat zo.”
Ondanks de verwarrende reacties, blijft Els standvastig: “Het is niet aan anderen om te bepalen hoe ik mijn kind liefde toon.”
“Mijn kind weet dat ze geliefd is, en dat is voor mij het belangrijkste. Mensen mogen vinden wat ze willen, maar ik kies ervoor om trouw te blijven aan wat voor ons werkt.”
Els concludeert met een glimlach: “Ouderschap is geen eenheidsworst. En dat is oké.”
1. Sommige menen hadden praktische bezwaren tegen een kus op de mond.
2. Zo zijn er velen die met hun wenkbrauwen fronsen.
3. Els vertelt wat voor commentaar ze allemaal krijgt.
4. Het commentaar van velen slaat volgens haar nergens op.
5. De reacties brengen Els behoorlijk in verwarring.
