Joop, een man van 69 jaar, keek uit naar een avondje uit eten in Amsterdam, iets wat hij vaker had gedaan en altijd had gewaardeerd. Deze keer verliep het echter anders dan verwacht.
Wat begon als een gezellig etentje, eindigde voor Joop in frustratie en onbegrip zodra hij het restaurant binnenstapte.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” deelt Joop mee. Hij had zich verheugd op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Maar al voordat hij aan tafel zat, voelde hij dat er iets niet helemaal goed ging. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht nog even dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is zijn moedertaal te spreken in zijn eigen land, voelde het vreemd om in een restaurant in de hoofdstad niet in het Nederlands te kunnen communiceren. “Het was alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, merkte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
Op zijn reis vertelt Joop over een situatie waarin communicatie lastig verliep: “Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.” Wat begon als een ongemakkelijke situatie, veranderde al snel in ergernis toen Joop ontdekte dat het hele personeel Engels sprak.
“Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.”
Joop beschrijft hoe het personeel reageerde toen duidelijk werd dat hij hen niet kon verstaan: “Ze waren echt chagrijnig toen ze doorhadden dat ik ze niet kon verstaan.”
”Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.”
Joop vond het onbegrijpelijk dat hij in zijn eigen land geen Nederlands kon spreken om een maaltijd te bestellen.
“Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen,” vertelt hij. “Toen ze merkten dat ik geen Engels sprak, gingen ze gewoon verder met hun werk, zonder ook
Om te proberen me te begrijpen, vroeg hij vriendelijk: “Kun je me alsjeblieft niet veroordelen?”
Er was een gevoel van buitensluiting en ongewenstheid bij hem. Hij deelde zijn gevoel door te zeggen: “Het was alsof ik er niet toe deed. Het was hun manier of niets.”
Binnen de context van Amsterdam als internationale stad, trok het hem aan dat toeristen zich aangetrokken voelden. Echter vond Joop het lastig om te accepteren dat Nederlands niet gesproken werd in een Nederlands restaurant.
Met een frons voegde Joop eraan toe: “Het is toch niet teveel gevraagd om in Nederland Nederlands te spreken? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land,” zegt Joop.
Het gevoel van teleurstelling groeide toen hij zag dat Engels sprekende klanten moeiteloos werden geholpen, in tegenstelling tot hem.
Over zijn ervaring merkte Joop op: “Het voelde alsof Engels de enige sleutel was om service te krijgen in dat restaurant, wat ik heel onprettig vond. Ik had echt het gevoel dat ik niet gezien werd.”
Joop erkent de internationalisering van steden zoals Amsterdam, maar het verdwijnen van lokale taal en cultuur vindt hij een pijnlijk aspect.
Joop stelt zich de vraag: “Is het noodzakelijk om naar het buitenland te gaan om Engels te spreken? Waarom kunnen ze niet gewoon twee talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
Volgens Joop: “Het voelt alsof Nederland steeds minder van ons wordt. We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Na een onprettige ervaring in het restaurant besloot Joop om te vertrekken, zonder te eten. Joop verwoordt: “Ik kom daar niet meer, niet vanwege het eten, want dat heb ik niet geprobeerd. Maar ik voel mij compleet niet welkom in mijn eigen stad.”
Joop’s verhaal benadrukt de groeiende internationalisering van steden zoals Amsterdam, waar toerisme soms lijkt te prevaleren boven de lokale bevolking.
Joop’s verhaal herinnert ons eraan dat, terwijl we openstaan voor een internationale gemeenschap, het behoud van lokale cultuur en taal van essentieel belang blijft.
Joop vraagt zich af: “Zijn we niet in Nederland? Dan wil ik toch gewoon Nederlands kunnen spreken?”
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
