Recent heeft Sander (36), vader van twee jonge kinderen, ervoor gekozen om zijn kinderen van school te halen vanwege de introductie van genderneutrale toiletten.
Hij legt uit dat deze keuze voor hem niet eenvoudig was, maar dat hij zich genoodzaakt voelde om actie te ondernemen zodat zijn kinderen opgroeien in een omgeving die voor hem veilig en vertrouwd is.
“Ik wil gewoon dat mijn kinderen opgroeien in een omgeving die voor hen duidelijk en prettig aanvoelt,” licht hij toe.
Deze stap roept de vraag op waar de grens ligt tussen inclusiviteit en persoonlijke waarden.
Genderneutrale toiletten worden steeds vaker besproken op scholen met als doel een veilige omgeving te bieden voor alle kinderen, ongeacht hun genderidentiteit.
Voor Sander was de invoering van deze faciliteiten op de school van zijn kinderen echter een omslagpunt. “Toen ik hoorde dat ze dit wilden invoeren, schrok ik,” vertelt hij.
Er werd gezegd: “Mijn kinderen zijn nog jong en begrijpen dit onderwerp niet. Ik vind dat ze in deze fase van hun leven nog niet met zulke complexe thema’s geconfronteerd hoeven te worden.”
Over zijn bezorgdheid dat kinderen nieuwe ideeën te snel zouden accepteren, zoals hij ziet, die volgens hem niet altijd begrijpelijk zijn voor kinderen, zei Sander:
Sander merkte op: “Het voelt alsof onze kinderen ineens in een andere realiteit belanden, zonder dat er een duidelijk gesprek over gevoerd wordt,” zei hij.
In zijn woorden: “Ik wil niet dat ze zich ongemakkelijk voelen bij iets simpels als een toiletbezoek. Voor mij is het duidelijk: jongens gaan naar de jongenswc, en meisjes naar de meisjeswc.”
Sander zei dat hij zijn zorgen met de schooldirectie had besproken, maar volgens hem was er weinig ruimte voor zijn bezwaren.
Het verklaren van de redenen en hoe ze ouders en kinderen wilden voorbereiden op de verandering waren van essentieel belang. Een enkel antwoord dat werd gegeven was dat het deel uitmaakt van een bredere trend en dat de school inclusiever wil zijn,” vertelt hij.
Voor Sander bevestigde deze reactie dat zijn zorgen niet serieus werden genomen. “Ze deden het af als iets onbelangrijks, maar voor mij is dit een principiële kwestie.”
”Mijn kinderen moeten zich op hun gemak kunnen voelen, zonder dat ze worden geconfronteerd met zaken die ze nog niet begrijpen.”
Hij benadrukt dat hij het streven naar inclusiviteit op zich waardeert, maar vindt dat er grenzen zijn aan wat jonge kinderen zouden moeten begrijpen.
“Ik wil niet dat mijn kinderen in de war raken door onderwerpen die op deze leeftijd nog niet relevant voor hen zijn,” zegt hij.
“Het voelt alsof we te snel stappen zetten zonder dat we stilstaan bij de impact op kinderen.” De keuze om zijn kinderen van school te halen was volgens Sander niet zonder gevolgen.
Vertellend over zijn beslissing: “Er was niets simpels aan,” zoekt hij uit. “Voor mijn kinderen was dat hun plekje met hun vrienden en vriendinnen. Het voelt alsof hun veilige plekje plots verdwenen is.”
”Als ouder moet ik beslissingen nemen waarvan ik denk dat ze het beste zijn voor hun welzijn.” Sander merkte op dat zijn keuze verschillende reacties opriep in zijn omgeving.
“Enkele vrienden en familieleden begrijpen mijn keuze volledig, terwijl anderen vinden dat ik het overdrijf,” deelt hij mee.
“Ik kan echter niet zomaar meegaan met iets waar ik me niet prettig bij voel, enkel omdat het gebruikelijk is. We moeten ons afvragen of dit echt is wat we willen voor onze kinderen,” benadrukt hij.
Voor Sander draait alles om de handhaving van normen en waarden in de opvoeding. “Ik geloof dat kinderen profiteren van duidelijkheid en structuur.”
De uitspraak “Door ze al jong met ingewikkelde thema’s als genderneutraliteit in aanraking te laten komen, nemen we een stukje van hun onschuldige kindertijd weg,” wordt toegeschreven aan hem.
Sander heeft inmiddels zijn kinderen overgeschreven naar een school zonder genderneutrale toiletten.
“Het is een opluchting te weten dat ze daar in een voor hen vertrouwde omgeving terechtkomen. Ze zullen zeker ooit met deze onderwerpen te maken krijgen, maar ik wil dat dit in hun eigen tempo en op een voor hen begrijpelijke manier gebeurt.”
De keuze van Sander heeft zowel steun als kritiek gekregen, waarbij sommige ouders zijn standpunt delen en anderen het zien als een overreactie in een evoluerende maatschappij. Sander blijft echter vasthouden aan zijn beslissing en gelooft dat dit het beste is voor zijn kinderen.
1. Er mag geen onschuldig stukje kindertijd worden weggehaald bij hen…
2. Hij is het absoluut niet eens met de keuze van deze basisschool!
3. Hij vindt dat er grenzen zijn aan wat jonge kinderen moeten begrijpen
4. Hij schrok toen hij hoorde dat de school dit zou gaan invoeren.
5. Hij wil een school die voor zijn kinderen duidelijk en prettig aanvoelt.
